Eigenlijk wilde ik het erbij laten

Eigenlijk wilde ik het bij dat eerste blog van gisteren laten, want ik had een tamelijk drukke middag en deel van de avond. Maar ja, naast een heel akelig onderwerp waren er toch ook wel prettige dingen te memoreren, dus schrijf ik er vandaag toch maar iets over.

De boswandeling was uit de kunst.  Diesel heeft z’n hart weer kunnen ophalen met tig vriendjes en vriendinnetjes, maar het mooiste hebben hij, Izzy, Lola en Joep voor het laatst bewaard. Toen de anderen allemaal al huns weegs gegaan waren. Aan het eind van de wandeling ging het richting vijver, Joep voorop! En natuurlijk ging het hele spul te water ………… behalve Joep. Het was ook mooi weer en de bazinnen hebben zelf heerlijk van het zonnetje staan genieten. Diesel was ineens weer wit met bruine platen i.p.v. moddermonster en dat vond ik helemaal niet erg. 😉

Het was maar goed dat ik ‘s-ochtends het pad naar de voordeur (alweer) had schoongeveegd en dat ik voor we naar het bos gingen nog had  gestofzuigd, want rond half drie ofzo ging de bel. Stond Pa voor de deur. Ja, zei hij, ik had wel gezegd dat ik eerst zou bellen, maar ik moest toch naar de PTT en toen dacht ik, ik rij even door. Als ze niet thuis is zie ik het wel. We hebben heel gezellig koffie gedronken en gebabbeld en om een uurtje of half vijf is hij weer vertrokken.

Pa was nog niet weg of Diesel deed ineens weer heel enthousiast en ja hoor. Daar was Lennart. Tamara was gisteren voor een onderzoek naar het ziekenhuis en we hadden afgesproken, dat wij haar aan het eind van de middag samen met de auto zouden ophalen. Lennart heeft dus eerst even het hondenrek en wat ander spul eruit gehaald en de achterbank weer omhoog geklapt, omdat we er anders niet met z’n drieën in kunnen zitten en daarna heeft hij meteen even in een vloek en een zucht een programmaatje op mijn computer dat het niet meer deed hersteld. We hebben een kop koffie gedronken en toen werd er gebeld dat we Tammy konden ophalen van de dagopname. Diesel in de bench en wij weg. Sietse kwam wat later hierheen om hem er weer uit te laten en hem gezelschap te houden. Het onderzoek was Tammy niet meegevallen en het is niet best wat ze hebben aangetroffen. We waren er al bang voor, maar ja, je hebt toch nog hoop op een goede uitslag. Er zijn een paar biopten genomen en de uitslag van het onderzoek van dat materiaal kan over 6 à 10 dagen verwacht worden.

Eenmaal weer thuis hebben de jongens de auto weer ingericht voor mum-met-hond. Tamara had zin in patat en, mede gezien de tijd, hebben we dus voor ons alle vier patat met iets erbij besteld. Tammy en ik zijn het gaan halen en de jongens hebben ondertussen de tafel gedekt. Na het eten en afruimen zijn de kinderen weer naar huis gegaan en had ik het restje van de avond de tijd om e.e.a. nog eens te overdenken.

Vanmiddag was het weer hier een stuk minder, maar we hebben toch een lekkere boswandeling gemaakt. Ongeveer halverwegekreeg ik een telefoontje van Hermien. Ze had ons voor zich uit zien lopen, maar kon ons niet inhalen. Toen heb ik Diesel met een zoekopdracht teruggestuurd en heb zelf staan wachten en ja hoor, na een poosje kwamen er drie honden aangeraced met een eindje daar achter Hermien. En het mooiste vond ik vanmiddag, dat we zagen dat onze hondjes alweer richting vijver verdwenen, maar dat Izzy direkt terugkwam toen ze geroepen werd. Van Diesel en Lola duurde het langer, maar zij kwamen ook vrij vlot terug en ……………….. Diesel was teruggekomen vóór hij in de vijver lag, want hij was nog droog (nou ja, afgezien van wat modder aan de poten), terwijl Lola er duidelijk al wèl in had gelegen.